W Austrii system opieki zdrowotnej jest finansowany przede wszystkim ze składek na ubezpieczenie społeczne i podatków, w mniejszym stopniu również z środków prywatnych, na przykład opłat za recepty, udziałów własnych, opłat za pobyt w szpitalu lub składek na prywatne ubezpieczenia zdrowotne.
Państwowa służba zdrowia jest opłacana z ubezpieczeń społecznych - zdrowotnych i wypadkowych. W zakres oferowanych przez nią usług wchodzi między innymi opieka szpitalna i ambulatoryjna, rehabilitacja medyczna, leki, dopłaty do pomocy medycznej, badań zdrowotnych i profilaktycznych lub zasiłku macierzyńskiego. Opieką ambulatoryjną zajmują się lekarze prowadzący własne gabinety oraz przychodnie zlokalizowane w szpitalach, zaś opieka stacjonarna oferowana jest w szpitalach.
Wszystkie osoby pracujące nie na własny rachunek są objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Również większość osób prowadzących działalność gospodarczą podlega obowiązkowi ubezpieczenia. Dzieci, małżonkowie, zarejestrowani partnerzy i towarzysze życia w rodzinach z dziećmi mogą zostać ubezpieczeni bezpłatnie. Możliwe jest również ubezpieczenie samodzielne po spełnieniu określonych warunków.
Osoby ubezpieczone i członkowie ich rodzin mają łatwy dostęp do usług zdrowotnych oferowanych przez publiczną służbę zdrowia. Możliwe jest korzystanie z opieki medycznej w gabinetach lekarzy prowadzących własną praktykę, którzy mają umowy z Kasą Chorych lub w publicznych szpitalach. Określone usługi, jak np. opłaty za recepty, wizyty prywatne u lekarzy, szpitale prywatne, niektóre usługi dentystyczne lub opłata za pobyt w szpitalu (dieta) opłacane są z środków własnych. Jeżeli dana osoba nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego, jest ona zobowiązana do indywidualnego pokrycia kosztów usług medycznych.
W przypadku niezawinionego przez pracownika zachorowania pracodawca wypłaca wynagrodzenie przez określony okres czasu, zależny od czasu pracy w danym zakładzie oraz rodzaju zatrudnienia. Następnie chory pracownik otrzymuje zasiłek chorobowy z Kasy Chorych. Jego wysokość jest jednak mniejsza, niż wysokość wynagrodzenia za pracę.
Państwowa służba zdrowia jest opłacana z ubezpieczeń społecznych - zdrowotnych i wypadkowych. W zakres oferowanych przez nią usług wchodzi między innymi opieka szpitalna i ambulatoryjna, rehabilitacja medyczna, leki, dopłaty do pomocy medycznej, badań zdrowotnych i profilaktycznych lub zasiłku macierzyńskiego. Opieką ambulatoryjną zajmują się lekarze prowadzący własne gabinety oraz przychodnie zlokalizowane w szpitalach, zaś opieka stacjonarna oferowana jest w szpitalach.
Wszystkie osoby pracujące nie na własny rachunek są objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego. Również większość osób prowadzących działalność gospodarczą podlega obowiązkowi ubezpieczenia. Dzieci, małżonkowie, zarejestrowani partnerzy i towarzysze życia w rodzinach z dziećmi mogą zostać ubezpieczeni bezpłatnie. Możliwe jest również ubezpieczenie samodzielne po spełnieniu określonych warunków.
Osoby ubezpieczone i członkowie ich rodzin mają łatwy dostęp do usług zdrowotnych oferowanych przez publiczną służbę zdrowia. Możliwe jest korzystanie z opieki medycznej w gabinetach lekarzy prowadzących własną praktykę, którzy mają umowy z Kasą Chorych lub w publicznych szpitalach. Określone usługi, jak np. opłaty za recepty, wizyty prywatne u lekarzy, szpitale prywatne, niektóre usługi dentystyczne lub opłata za pobyt w szpitalu (dieta) opłacane są z środków własnych. Jeżeli dana osoba nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego, jest ona zobowiązana do indywidualnego pokrycia kosztów usług medycznych.
W przypadku niezawinionego przez pracownika zachorowania pracodawca wypłaca wynagrodzenie przez określony okres czasu, zależny od czasu pracy w danym zakładzie oraz rodzaju zatrudnienia. Następnie chory pracownik otrzymuje zasiłek chorobowy z Kasy Chorych. Jego wysokość jest jednak mniejsza, niż wysokość wynagrodzenia za pracę.